امیل بریه (۱۸۷۶- ۱۹۵۲ ) فیلسوف فرانسوی و یکی از تاریخدانان برجسته فلسفه غرب است. او همواره در تلاش بود تا یکی ازجامعترین و مستندترین مجموعههای "تاریخ فلسفه" غرب را جمع آوری کند و با استناد به پیشینهٔ اندیشهٔ کهن غرب، تحقیقات خود را بر فلسفهٔ یونانی (به ویژه فلسفه رواقی و نوافلاطونی) متمرکز سازد تا بدین وسیله موضوعات تاریخمدار و سنت فلسفهٔ غرب را بر خاستگاهی تاریخی- انتقادی تبیین کند.
تاریخ فلسفۀ امیل بریه، در متن اصلی آن، مشتمل بر هفت جلد است که در «نشر دانشگاهی فرانسه» به کوشش پیر ماکسیم شول و آندره لویی لوروا، در سه مجلد (۱. دورۀ یونان و روم باستان؛۲. قرون هفدهم و هجدهم؛ ۳. قرون نوزدهم و بیستم) چاپ شده است. عنوان جلدهای هفتگانۀ آن به ترتیب عبارت است از ۱. دورۀ یونانی؛ ۲. دورۀ انتشار فرهنگ یونانی و دورۀ رومی؛ ۳. قرون وسطی و دورۀ تجدد؛ ۴. قرن هفدهم؛ ۵. قرن هجدهم؛ ۶. قرن نوزدهم؛ دورۀ نظامها ؛ ۷. قرن نوزدهم، پس از ۱۸۵۰ و قرن بیستم.
کتاب حاضر بخش چهارم این مجموعه است. هر یک از بخشهای این مجموعه خود کتابی مستقل است و مطالعه آن مستلزم مطالعه بخشهای دیگر نیست. در این کتاب درباره خصوصیات عمده قرن هفدهم، فرانسیس بیکن و فلسفه تجربی، دکارت و فلسفه او، پاسکال، اسپینوزا، مالبرانش، جان لاک، بل و فونتنل، و لایب نیتس مطالب ارزشمندی آمده است.
دسته بندی موضوعی | موضوع فرعی |
علوم انسانی |
فلسفه
|