سالهاست که کشور‌های توسعه‌یافته ضرورت انجام پیمایش‌های طولی در مقیاس ملّی  (و حتی جهانی) را دریافته‌اند و این پیمایش‌ها را در موضوعات مختلف اجتماعی- فرهنگی اجرا می‌کنند. اساساً یکی از تفاوت‌های بسیار مهم در تحقیقات حوزه علوم انسانی و اجتماعی کشور‌های توسعه‌یافته با کشور‌های در حال توسعه اجرای همین پژوهش‌ها و بهره‌گیری از نتایج آنهاست. اجرای این پژوهش‌ها در موضوعات مختلف منبع عظیمی‌از داده‌‌های اجتماعی و فرهنگی را در این کشورها فراهم کرده که مبنای بسیاری از تحلیل‌ها و نظریه‌پردازی‌هاست. داده‌‌های حاصل از این تحقیقات شناخت علمی‌و معتبری از موضوعات مورد مطالعه فراهم می‌کند؛ امکان رصد تغییرات و تحولات را فراهم می‌کند که این امر به نوبه خود می‌تواند سیاستگذاری و برنامه‌ریزی مبتنی بر شناخت علمی‌را تسهیل کند؛ امکان توسعه علمی‌علوم انسانی و اجتماعی را فراهم می‌کند و در نهایت اینکه از تکرار مطالعات خرد و پراکنده (که به دلیل دقت‌های متفاوت، تفاوت در جامعه آماری، تفاوت در اندازه‌گیری و ... در بسیاری از موارد مقایسه‌ناپذیر هستند) جلوگیری بعمل می‌آورد.

تغییرات و تحولات سریع، ویژگی دوران کنونی است. این تغییر و تحولات لزوماً در یک مسیر مشخص و شناخته شده حرکت نمی‌کند؛ بلکه گاه در مسیر یا حتی مسیر‌های متفاوت و غافلگیرکننده‌ای قرار می‌گیرد. اما هیچ تغییری ( اعم از انقلاب، جنبش، تغییر در رفتارها، ارزشها، نگرشها و ...) یک شبه و بدون زمینه قبلی ایجاد نمی‌شود. غافلگیرکننده بودن این تحولات و تغییرات، ناشی از عدم رصد تحولات و ناشناختگی آنهاست.

 فهرست  مطالب