کتاب در پیش روی تحت عنوان «فرانسیسلا تولارنسیس، روش‌های تشخیص و درمان» که به همت و تلاش سرکار خانم دکتر مهری فلاح رئوفی گردآوری و به زیور چاپ آراسته شده است و همزمانی نشر آن با بروز همه‌گیری (Epidemic) و جهانگیرای (Pandemic) بیماری کرونا (COVID-19) بر این نکته مهم اشاره دارد که با گذشت چند سال از قرن بیست و یکم دنیای بشریت هنوز در حال تجربه نمودن دوره ادواری دیگری در تاریخ زندگی خود می‌باشد. تجربه‌ای که با ازدست رفتن جان بسیاری از انسان‌های کره خاکی و خسارات اقتصادی غیر قابل پیش‌بینی و وارد شدن آسیب‌های روحی و روانی همراه شده است. در این راستا نکته قابل تأمل، چگونگی نظارت و پایش آن‌ها و چالش مرتبط با علوم زیستی به‌ویژه در پهنه طب انسانی و دامی می‌باشد که در بعضی از موارد به بازبینی و اصلاح نیاز دارد.

در این ارتباط اگرچه از همان سال‌های 1800، که نظریه میکروبی (Germ Theory) مطرح گردید، حرکت به‌سوی کمال علمی آغاز و در طی یک قرن بر عوامل تهدیدکننده سلامت و حیات انسان و دام شناخت کافی حاصل گشت، ولی در طی سال‌های قرن بیست بود که مسأله به شکل راهبردی (Strategic) و بر اساس اصول مطالعه علمی بیماری در جمعیت (Epidemiology) و ارائه مدل‌های ریاضی کنترل، پیشگیری و ریشه‌کنی پایه گرفت به‌طوری‌که امروز که می‌رود برگ‌های آغازین قرن بیست و یکم نوشته شود، اگرچه شاهد شکوفایی علمی بسیار در زمینه نظارت و پایش همه‌گیری‌های جهانی «شکل قاره‌ای» منطقه‌ای و کشوری هستیم، ولی با رخدادهای اخیر کرونایی و تهدید اپیدمی‌های نوپدید (Emerging) و بازپدید (Re-emerging) از یک‌طرف و نیز چالش‌های در پیش روی ناشی از امنیت زیستی (Biosecurity) و تروریسم زیستی (Bioterrorism) انقلابی را باید در پایش زیستی (Biosurveillance) انتظار داشته و شاهد توسعه روش‌های نوین پایشگر از جمله به‌کارگیری هوش مصنوعی (Artificial Intelligence) در این راستا بود.